Grijze zone, dus geen opties
Sekswerkers – prostitué(e)s – in België werken in een grijze, niet transparante zone. Omdat sekswerk geen erkend beroep is, hebben zij geen arbeidscontract. Sekswerkers werken dus in de informele economie en ontvangen cash geld. Hierdoor kunnen ze geen officiële inkomsten aantonen aan de hand van loonfiches. De doorsnee huiseigenaar zal dan ook niet aan hen verhuren.
Deze slechte uitgangspositie op de huurmarkt duwt sekswerkers in de handen van malafide huiseigenaars. Wanneer eigenaars weten dat zij in de prostitutie werken, maakt dat hen nog extra kwetsbaar voor uitbuiting en misbruik. Malafide huiseigenaars maken hun eigen regels en wetten. Er wordt geen huurcontract opgesteld, huur wordt cash betaald, extra onkosten worden zomaar aangerekend en de huurwaarborg wordt cash overhandigd en niet terugbetaald. Ook de kwaliteit van de woning laat vaak te wensen over. Energiekosten lopen op door slechte isolatie en herstellingen worden niet uitgevoerd. De huiseigenaar staat in een machtspositie en sekswerkers hebben niets om op terug te vallen. Een alternatief is er niet en dus geen andere keuze. Hun enige optie is om zich neer te leggen bij de situatie zoals die is.
Tijdelijk verblijf
Sekswerkers zijn in veel gevallen economische migranten op zoek naar een beter leven. De geografische mobiliteit is dan ook groot. Steden en landen worden ingeruild afhankelijk van waar het meeste geld te verdienen valt. Daarom bestaat er een grote behoefte aan korte verblijfsmogelijkheden. Sommige sekswerkers huren een kamer of bed bij een andere sekswerker die zo hun eigen huurlast verlicht ziet. Andere wonen in hotelkamers of vinden onderdak bij iemand uit hun netwerk of gemeenschap. Er worden hoge huurprijzen gevraagd die niet altijd in verhouding staan met het comfort dat ze krijgen.
Malafide eigenaars
Er bestaat een netwerk van eigenaars die gekend zijn binnen de prostitutiewereld. Ongeoorloofde winst maken is vaak hun enige drijfveer. Appartementen worden onderverhuurd en gedeeld met verschillende sekswerkers. In het ergste geval wordt een appartement in aparte units opgedeeld. Gyproc platen bieden net genoeg ruimte voor een bed en kookplaatje, de rest wordt gedeeld. Van privacy is er helemaal geen sprake.
Een groot deel van de sekswerkers zijn van vreemde herkomst. Ze begrijpen niet hoe de huurwetgeving in elkaar zit en zijn dus niet op de hoogte van hun rechten. Ze kunnen geen weerwoord bieden op agressieve onderhandelingspraktijken van eigenaars.
Nood aan een woonbeleid op maat
Een betere controle op de huurwetgeving, het sanctioneren van huisjesmelkers, een toegankelijkere private huurmarkt en op maat gemaakte huurmogelijkheden voor korte duur zijn dus wenselijk voor deze kwetsbare en gevarieerde doelgroep.
Violett